Η αγαπημένη μου δουλειά!!!

Μπορεί να είμαι με το ένα πόδι στη δουλειά και το άλλο στη θάλασσα, ωστόσο, μέσα στις λίγες ημέρες που πέρασαν απο τότε που επέστρεψα, κατέληξα σε κάποιες σημαντικές διαπιστώσεις για τις εργασιακές σχέσεις... Όχι, μη πάει το μυαλό σας σε συμβάσεις και ένσημα... Εννοώ τις πιο «προσωπικές» εργασιακές σχέσεις...

Κατέληξα λοιπον στα παρακάτω συμπεράσματα:

1) Σε κάθε δουλειά υπάρχουν οι «workers» και οι «ξύστες». Οι πρώτοι είναι γνωστοί και ως «μαλάκες», οι οποίοι είναι πάντα εκεί για να βγάλουν το φίδι απο την τρύπα, ενώ οι δεύτεροι πληρώνονται για να παρακολουθούν, ενίοτε και για να ειρωνεύονται τους πρώτους.

2) Όλοι οι μαλάκες καταβάθος θέλουν να γίνουν ξύστες. Μέχρι, όμως, να γίνει αυτό καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που η φύση τους έκανε υπεύθυνους και δουλευταράδες.

3) Σε κάθε εργασιακό χώρο υπάρχει μια bitch γκόμενα που νομίζει ότι είναι η καλύτερη στη δουλειά της, η ομορφότερη, η πιο sexy, η πιο έξυπνη, η πιο ετοιμόλογη και όλοι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ευχαριστούν τον Θεό που την έχουν συνάδελφο. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις το θράσσος της, είναι η αδιαφορία. Αν δεν αντέξεις, πέσε στο επίπεδό της και ξεμάλλιασέ την.

4) Όλοι οι εργαζόμενοι διεκδικούν τον τίτλο του «Καλύτερου συναδέλφου» και φροντίζουν να διατηρούν άριστες σχέσεις με τους coworkers τους. Αυτό ισχύει μόνο όσο δεν υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα. Την περίοδο των αδειών οι καλές σχέσεις πάνε περίπατο.

5) Σε όλες τις δουλειές υπάρχει η νοοτροπία του στρατού. Ο «Παλιός» είναι ένα είδος εργαζόμενου που ευδοκιμεί μόνο στις πρωινές βάρδιες, κάνει τα απολύτως απαραίτητα και δεν παραμένει στην εργασία ούτε ένα λεπτό πέρα απο το ωράριό του. Ο Νέος είναι ο γνωστός «Ψάρακλας», το παιδί για όλες τις δουλειές που θα καλύψει όλα τα κενά που αφήνουν οι υπόλοιποι. Κι επειδή όσα χρόνια κι αν περάσουν ο παλιός θα είναι πιο παλιός, ο νέος θα παραμένει μια ζωή ριγμένος.

6) Ο διευθυντής για έναν περίεργο λόγο κάνει κόμμα με τους παλιούς γιατί μεγάλωσε κι αυτός με τη νοοτροπία του στρατού. Η αγαπημένη του φράση είναι «Όταν εγώ ήμουν στην ηλικία σου δούλευα απο το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν παραπονιόμουνα» ή εναλλακτικά «εγώ έκανα να πληρωθώ δύο χρόνια και ο πρώτος μισθός μου ήταν 1000 δραχμές».

7) Το όχι και τόσο σπάνιο είδος που λέγεται διευθυντής είναι ο άνθρωπος με τα δύο πρόσωπα. Μπορεί τη μια στιγμή να κάνει πλάκα μαζί σου, να σου κάνει τις χάρες και να ψάχνει τρόπο να σε διευκολύνει και λίγη ώρα μετά να γκαρίζει, να σε αποκαλεί άχρηστο/η και να παραπονιέται ότι κωλοβαράς αντί να δουλεύεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καταλήξει να σου υπενθυμίζει οτι αυτός είναι ο διευθυντής εκεί μέσα και καλά θα κάνεις να το καταλάβεις γρήγορα.

8) Το μέλλον σου στη δουλειά, ο μισθός σου, το ωράριό σου, εξαρτώνται απο τον διευθυντή και αυτό θα πρέπει να το καταλάβεις έγκαιρα. Τα αποθέματα τσαμπουκά μπορείς να τα διοχετεύσεις στην οικογένειά σου, στους φίλους σου, στη σχέση σου, αλλά όχι σ' αυτόν. Όταν έχεις άδικο θα πρέπει να το βουλώνεις και να κατεβάζεις ντροπιασμένα το κεφάλι, ενώ όταν έχεις δίκαιο, στην καλύτερη περίπτωση μπορείς να τον κοιτάς χωρίς να απαντάς. Αν απαντήσεις θα γίνεις απλώς η θρασύτατη που δεν έχει τρόπους και σεβασμό προς τον ανώτερο και στο τέλος θα έρθει η ατάκα «Εγώ φταίω που σας έχω έτσι χαλαρά εδώ μέσα. Για να σφίξω λίγο τα λουριά να δείτε όλοι τι πάει να πει δουλειά!».

9) Συνήθως τα λουριά σφίγγουν λίγο πριν τη νέα σεζόν, έτσι για να δείξουμε ότι είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι για ότι πρόκειται να έρθει και ότι η ομάδα δουλεύει ρολόι γιατί έτσι κι αλλίως, «έχει άξιο αρχηγό».

10) Κάπου εκεί βρίσκεσαι κι εσύ κι εγώ και όλοι, με έναν μαλάκα πάνω απο το κεφάλι, έναν μισθό που τον κοιτάς με μεγενθυντικό φακό και ένα ωράριο που σε κρατάει στο γ.... το γραφείο μέχρι τα μεσάνυχτα.....

Τι να πω....

Καλή μας αρχή!!!!